Soneto de Cindra Merkredo

SONETO DE CINDRA MERKREDO

Cindra merkredo... Gaje finiĝas karnavalo,
estingiĝas la fajro, l´ amuzo, l´ eŭforio.
Maskita, mi preferis la valson... Venecio!
Ho, etoso, monriĉo, gondoloj en kanalo!

Bele maskita damo, kaŝita sub vualo,
dum tuta nokto valsis kun mi. Ho, fantazio!
Ŝi mem estas grafino kaj venis el Aŭstrio.
Gastis ŝi en ĉi urbo intence al la balo.

Maskobalo, mistero de vangoj kaj de voĉoj!
Ĉu mensogoj? ... Ne gravas. Ne plendoj, ne riproĉoj.
Simile al alzano, mi estis sen la lonĝo.

Mi valsis, amuziĝis, amoris sur fotelo…
Matenas, jam tagmezas, mi dormis en hotelo.
Kaj la grafino?!... Vekiĝis mi de sonĝo.

Jorge das Neves * Georgo das Neves